Nowy rok szkolny, nowy ja

Minęło już 5 intensywnych miesięcy! Dużo podróżowałam, zarówno po Korei, jak i do Tajlandii (później pojawi się wpis i mnóstwo zdjęć!!), odwiedziłam dziesiątki nowych kawiarni, nauczyłam się jeszcze więcej koreańskiego, nadal jestem w kwitnącym związku z moim chłopakiem i stałam się quasi-influencerką na TikToku!

Jednak zacznijmy od czegoś nowszego. Nowy rok szkolny.

Szkoła rozpoczęła się w zeszłym tygodniu po dwumiesięcznych wakacjach zimowych. W tym roku sytuacja w moich dwóch szkołach wygląda zupełnie inaczej. W przeszłości uczyłam z wyznaczonym korepetytorem języka angielskiego, koreańskim nauczycielem, który był przydzielony wyłącznie do nauczania języka angielskiego (i zazwyczaj innego przedmiotu, takiego jak przyroda lub etyka). Jednak w tym roku, ze względu na restrukturyzację i cięcia budżetowe, jestem jedynym nauczycielem języka angielskiego w obu moich szkołach. Ale to nie znaczy, że jestem całkowicie sama. Prowadzę zajęcia z wychowawcą każdej klasy. Są oni po to, aby pomóc w zarządzaniu klasą, tłumaczyć i pomagać zdezorientowanym uczniom oraz uczyć języka angielskiego w dni, kiedy jestem w drugiej szkole.

To trochę różni się od tego, jak uczyłam wcześniej, ale jest to sytuacja, w której znajduje się wielu moich znajomych i innych nauczycieli języka angielskiego, więc nie jest to coś zupełnie niespodziewanego! I tak naprawdę, całkiem mi się to podoba.

Myślę, że gdyby to była moja sytuacja dwa lata temu, kiedy zaczynałam, byłabym w panice i nie miałabym pojęcia, jak i czego uczyć. Ale będąc w trzecim roku nauczania tych samych uczniów i tego samego materiału, jestem pewna siebie. Wiem, że mogę uczyć samodzielnie i to, czy wychowawca ma pewność siebie w języku angielskim, czy nie, tak naprawdę nie wpływa na moje nauczanie. To tak naprawdę powiew świeżego powietrza w porównaniu do zeszłego roku, kiedy zmagałam się z brakiem odpowiedzialności lub swobody w nauczaniu na swój sposób. A do tego mam teraz duże główne biurko nauczyciela w mojej klasie! Hura! Koniec z małym biurkiem!

Moje zajęcia przebiegają dobrze i pomimo tego, jak bardzo boję się powrotu do pracy po tak długich wakacjach, cieszyłam się z ponownego przebywania z uczniami.

Moi nowi uczniowie z trzeciej klasy w mojej głównej szkole to prawdziwa garstka. Każdego dnia na przerwie znajdują mnie i spędzają około 30 minut chodząc ze mną za rękę i kłócąc się o to, kto może trzymać moją rękę. Zadają mi też najbardziej zabawne pytania! Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, co ciekawi ośmioletnie koreańskie dzieci w odniesieniu do cudzoziemców, oto kilka przykładów:

Czego najbardziej się boję? (Pająków)
Jakie jest moje ulubione koreańskie jedzenie? (Koreański grill lub Dalkgalbi)
Czy koreańskie jedzenie jest ostre? (Tak, czasem)
Czy kiedykolwiek skakałam na bungee? (Nie)
Czy byłam kiedykolwiek w Chinach, Japonii lub Wietnamie? (Nie)
Czy bardziej lubię koreańskie jedzenie, czy amerykańskie? (Koreańskie)
Jakie jest moje marzenie? (Być ich nauczycielką)
Jakie było moje marzenie, kiedy byłam mała? (Jeździć konno)
Jak wyglądał mój dom w USA? (Duży dom w dużym mieście)
Gdzie mieszkam w Korei i czy to też jest dom? (W pobliżu stacji metra i nie, to willa)
Skoro jestem w Korei tak długo, jak często muszę uczyć się angielskiego (żeby pamiętać)? (Nie mogłam się powstrzymać od lekkiego zaśmiania się – musiałam wyjaśnić, że jestem rodzimym użytkownikiem języka)
Czy zawsze byłam taka niska? (Tak)
Skąd jestem taka ładna? (Dzięki Mamie i Tacie!)
Czy jestem mężatką? (Nie)
Czy mam chłopaka? (Sekret – dopóki nie zobaczyli jego zdjęcia na tapecie mojego telefonu)
Ogólnie rzecz biorąc, cieszę się z tego roku! Jestem dość zajęta w weekendy, zazwyczaj spędzam weekend z moim chłopakiem w Pyeongtaek lub jedziemy do Seulu, aby nagrać filmik dla kliniki kosmetycznej, nowej kawiarni, rzeczy do zrobienia w Korei itp.

Robi się tu cieplej i za kilka tygodni zaczną kwitnąć wiśnie, oficjalnie zapowiadając wiosnę! Nie mogę się doczekać!